Want het is zo stil in mij, ik heb nergens woorden voor…
Vandaag ging het niet zo lekker. Ik voel me moe, een beetje leeg. Wel voldaan, maar ook in een soort dip. Ik merk dat het wandelen me nu zwaarder begint te vallen. Het is genoeg geweest voor vandaag, en ik ben klaar voor een ander gebied.
Het regelen van een slaapplek aan de Nederlandse kant bleek een stuk makkelijker dan aan de Belgische zijde. Daarom ben ik toch nog in Nederland gebleven. De route naar Lommel heb ik overgeslagen – het was zo’n 7 kilometer langs een provinciale weg. Daar had ik geen zin in.
Morgen ga ik naar de Stramproyse Heide. Daar pak ik de GR 561 op, die richting Maastricht loopt. Ik logeer dan bij Phil – daar kijk ik erg naar uit. Even bijkomen en bijpraten. Het wordt waarschijnlijk de laatste dag boven de 30 kilometer. Ik merk dat het net te veel is voor mijn lijf. Hopelijk lukt het de komende dagen om de campings zo te plannen dat ik onder de 30 kan blijven.
Ondanks alles heb ik vandaag toch mooie dingen gezien: twee keer patrijzen, drie keer fazanten, en heel veel libellen.
